Het is tenslotte crisis

Afgelopen week heb ik de kerstboom opgeruimd. Uhhu, ik was er vroeg bij dit jaar. Er hebben inmiddels al verschillende mensen aangebeld. Verbaasd. Verontwaardigd. Haast gepikeerd. ‘Mevrouw, er ligt hier een kerstboom voor uw huis!’ Alsof ik dat zelf nog niet wist. Ik heb ze verteld dat ze hem mogen meenemen, helemaal voor niks. Gratuit! Het is tenslotte crisis. Maar vandaag de dag ligt de kerstboom er nog steeds. En ik maar paaseieren schilderen. Je kan er niet vroeg genoeg mee beginnen.

September was voor mij de ommekeer. Het moment waarop ik dacht ‘vanaf nu ga ik het anders doen’. Drastisch anders. Bij het aantreffen van de eerste pepernoten in de winkel, besloot ik in te gaan slaan. Hamsteren bij de Albert Heijn. Op zondag. Zowaar bleek ik niet de enige.

Hele columns van chocoladeletters heb ik geschreven. En cadeautjes gekocht; stapels, bergen. Allemaal in september. Natuurlijk in september, ik zou wel gek zijn! Ik had eigenlijk verwacht meer kerstbomen tegen te komen op straat. Én dozen, verpakkingen. Zo ergens begin oktober, de maand dat alles duurder zou worden. Meer BTW, by the way. Maar het is me vies tegengevallen. De enige dozen die ik op straat aantrof waren grote lege, met van die afbeeldingen en merken. Iedereen mocht wel zien dat de lui om de hoek een nieuwe teevee hadden aangeschaft. Of drie. Ik snapte er niks van. Keek er niemand meer naar het journaal? Was men niet geschrokken? Op hun hoede? Ik was in ieder geval in de war en niet zo’n beetje.

Toen ik tijdens GLOW Eindhoven tevergeefs op zoek ging naar een etensplek tussen uitpuilende restaurants wist ik het zeker. Hier is iets niet pluis. ‘Het gaat niet goed met Nederland’, hoorde ik op het journaal. Diezelfde dag waren er duizenden mensen naar Roermond gekomen om de Sint binnen te halen. Met overvolle tassen liep hij door de winkelstraten, dezelfde Sint die ik in september al had uitgezwaaid. Zo’n 400 pinbetalingen per seconde. ‘We moeten massaal bezuinigen!’ las ik op de voorpagina van de krant. Tot nu toe merk ik er vrij weinig van. Nu ben ik jong, heb ik een minimaal inkomen en ben ik ook wel een beetje shopverslaafd. Een dag niets gekocht is een dag niet geleefd, zeg maar.  Dus erg veel moeite heb ik er niet mee dat alles tegenwoordig net even ietsje eerder lijkt te beginnen.

Als ik door het raam kijk zie ik Amerigo op het dak van de achterburen, Mariah Carey door de speakers. Misschien dat ik volgende week toch nóg een keer kerstinkopen ga doen. Best wel verleidelijk. En het stimuleert zo lekker de economie.

Het is tenslotte crisis.

Nog geen reacties.

Geef een reactie